دانشجوی دکتری ، گروه حقوق و روابط بین الملل - دانشکده حقوق، الهیات و علو م سیاسی ، واحد علوم تحقیقات تهران
چکیده
تاریخ اروپا و فرایند وحدت این قاره طی دهه های اخیر، نشان داده است هرگاه نخبگان سیاسی، تجارب مثبت و منفی را چراغ راه آینده قرار داده و زمینه کاستن از اختلافات و تاکید بر اشتراکات را مهیا سازند، با سرعت بیشتری به اهداف و آرمان های خود به صورت جمعی دست می یابند.از آنجا که بهره گیری از مدل های موفق و الهام گرفتن از عقل و استدلال، می تواند کمکی برای دیگر کشورها در مناطق مختلف جغرافیایی باشد تا شاید با استفاده از تجربه اتحّادیه اروپایی بهعنوان الگوی شایسته در همگرایی، زمینه تقویت صلح و ثبات در منطقه خود را فراهم آورند؛این مقاله با به کارگیری روش کیفیمبتنی بر مطالعه مقایسه ای درصدد بررسی علمی دلایل موفقیت کشورهای اروپایی در پی ریزی اتحّاد منطقه ای و همزمان دلایل ناکامی کشورهای خاورمیانه در تبدیل اختلافات به زمینه های همکاری و پایهگذاری نوعی همگرایی منطقه ای می باشد. سؤال اصلی این پژوهش این است که آیا مدل همگرایی در اروپا می تواند به عنوان یک الگوی موفق در خاورمیانه مورد اقتباس قرار گیرد؟ فرضیه پژوهش حاضر این است که مدل همگرایی در اروپا به دلایل متعدد در حال حاضر در خاورمیانه قابل اقتباس نمی باشد. مهمترین یافته پژوهش حاضر این است که دلیل عمده عدم امکان همگرایی منطقه ای در خاورمیانه، فقدان زیرساختهای لازم فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جهت شکل گیری همگرایی منطقه ای مشابه اتحّادیه اروپا می باشد.
صاحبی, محمد. (1402). مقایسه تطبیقی همگرایی در اتحادیه اروپایی و خاور میانه با نگاهی بر سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه سیاست خارجی, 37(3), 173-196.
MLA
محمد صاحبی. "مقایسه تطبیقی همگرایی در اتحادیه اروپایی و خاور میانه با نگاهی بر سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران". فصلنامه سیاست خارجی, 37, 3, 1402, 173-196.
HARVARD
صاحبی, محمد. (1402). 'مقایسه تطبیقی همگرایی در اتحادیه اروپایی و خاور میانه با نگاهی بر سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران', فصلنامه سیاست خارجی, 37(3), pp. 173-196.
VANCOUVER
صاحبی, محمد. مقایسه تطبیقی همگرایی در اتحادیه اروپایی و خاور میانه با نگاهی بر سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه سیاست خارجی, 1402; 37(3): 173-196.
)