چین کشوری بزرگ و پرجمعیت در آسیای جنوب شرقی است که تامین و امنیت انرژی مهمترین عامل رشد اقتصادی و در نتیجه امنیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن محسوب میشود. رهبران این کشور طی دهههای گذشته، به خوبی اهمیت رشد و توسعه اقتصادی در امنیت اقتصادی و سیاسی کشورشان را درک نمودهاند؛ به همین دلیل تمامی تمرکز خود را بر این موضوع قرار دادهاند. در نتیجه عملیشدن این نگرش، اقتصاد چین طی چند دهه گذشته رشدی نزدیک به 10 درصد داشته است که این مسأله مهمترین عامل ثبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این کشور بوده است. از طرف دیگر، حفظ این میزان رشد اقتصادی به شدت به تضمین امنیت انرژی بستگی دارد، به شکلی که هرگونه خلل در عرصه انرژی، نه تنها رشد اقتصادی چین را متوقف میسازد، بلکه این کشور را با بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مواجه میگرداند. به همین دلیل، حفظ امنیت انرژی از جمله مهمترین اهداف استراتژیک و همچنین اولویتهای سیاست خارجی چین محسوب میشود. در این راستا، دولت چین برای افزایش امنیت انرژی سیاستهایی را در عرصه داخلی و بینالمللی در اولویت قرار داده است. این سیاستها شامل متنوعسازی منابع سوخت، تمرکز بر تولیدات داخلی انرژی، تاکید بر کارایی و بهرهوری، ایجاد ذخایر راهبردی و سرمایهگذاری در تمامی مناطق و کشورهای نفتخیز میگردد. هدف مقاله حاضر ارزیابی این سیاستها و اقدامات دولت چین در راستای عملی نمودن آنها میباشد.