سیاست خارجی ترکیه در چارچوب رویکرد جدید ‏آنکارا نسبت به غرب ‏

ترکیه گام به گام خود را به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای که توان تأثیرگذاری بر سیاست بین‌الملل را نیز داراست، مطرح می‌سازد. براساس مفهوم درونی‌سازی سیاست خارجی، روندهای سیاسی در داخل ترکیه بیشترین تاثیر را بر سیاست خارجی این کشور به همراه داشته است و جایگزینی گام ‌به گام سیاست اتحاد استراتژیک با غرب با سیاست مستقل مبتنی‌بر همکاری استراتژیک با غرب و نقش‌آفرینی به‌عنوان یک بازیگر مهم منطقه‌ای بیشتر متأثر از این روندها بوده است. سیاست ترکیه در قبال برنامه هسته‌ای ایران و روابط دوجانبه در حوزه انرژی نیز در این راستا قابل ارزیابی است. این مقاله به تحولات داخلی ترکیه و رقابت میان منافع رقیب و تأثیر آن بر سیاست خارجی این کشور می‌پردازد. ترکیه در ربع قرن گذشته همراه با تحولات برآمده از انتخاب اقتصاد بازار با تغییراتی بنیادین مواجه شده و از یک جامعه ایستا به یک جامعه پویا و پرتحرک بدل شده است. این تحول با تحول دیگری در یک دهه اخیر یعنی سر بر آوردن قطب‌های اقتصادی و لابی‌های قدرتمند اقتصادی، سیاسی و رسانه‌ای از منطقه آناتولی مرکزی که از مزایای جهانی‌شدن بهره‌مند شده‌اند همراه بوده است. این گروه‌های ذی‌نفوذ خواهان سیاست مستقل‌تر ملی و همکاری با دنیای غرب در عین حفظ هویت اسلامی خویش هستند. همچنین، این مقاله ضمن بررسی روندهای سیاسی در ترکیه و تأثیر آن بر سیاست خارجی جدید، سیاست خارجی این کشور را در چارچوب رویکرد جدید مرتبط با دنیای غرب مورد ارزیابی قرار می‌دهد.