کشورهای درحال توسعه به واسطه نارضایتی از جایگاه خود و نظم اقتصادی حاکم بر جهان تلاش کردند تا اقدامات خویش را هماهنگ کرده و به پیگیری خواسته‌های مشترک در جهت ارتقای سطح توسعه و بهبود وضعیت تجارت بین‌الملل به سود خود بپردازند. در این راستا گروه 77 با اولویت‌یابی دستور کار اقتصادی از سوی این کشورها ایجاد گردید و بر سازمان ملل متحد به عنوان مهم‌ترین نهاد برای تحقق اهداف گروه متمرکز شد. ازجمله اقدامات مهم گروه طرح نظم نوین و عادلانه اقتصاد بین‌المللی، شناسایی حق توسعه و طرح و پیگیری اهداف توسعه هزاره بوده است. به‌رغم برخی موفقیت‌های نسبی گروه 77 ناشی از گسترده بودن تعداد اعضای گروه، نارسایی‌های ساختاری آن ازجمله عواملی است که موجب شده تا کشورهای درحال‌‌توسعه در تحقق کامل اهداف خود با موفقیت همراه نباشند. این مقاله قصد دارد ضمن مطالعه گروه 77، تاثیر ساختار آن را بر تحقق اهداف گروه بررسی کند.
)