واکاوی رابطه دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در سیاست خارجی کشورها از منظر سازه انگاری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور

چکیده

از آنجا که دیپلماسی عمومی یکی از اجزای سیاست خارجی است، نقش مهمی در تاثیر گذاری بر افکار عمومی دارد و یکی از ابزارهای اصلی جنگ نرم محسوب می شود. قدرت نرم به مثابه یکی از ارکان سیاست بین الملل در عصر حاضر، جایگاه رفیعی یافته است، به گونه ای که سیاستمداران برای دست یابی به آن تلاش زیادی دارند. علت این امر را می توان در کارآمدی و موفقیت قدرت نرم نسبت به اشکال کلاسیک قدرت(قدرت سخت) جست و جو کرد.هدف اصلی این مقاله، واکاوی دیپلماسی عمومی و شیوه های مختلف آن در عرصه قدرت نرم است. این پژوهش با ابتنای به چارچوب نظری سازه انگاری و با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی در صدد است، دیپلماسی عمومی را به مثابه یکی از ار کان قدرت نرم در سیاست خارجی کشورها واکاوی کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که دیپلماسی عمومی ابزار اصلی قدرت نرم و یکی از شیوه ها و ابزار های پیاده سازی قدرت نرم در سیاست خارجی کشورها است.

کلیدواژه‌ها


منابع و مآخذ
افتخاری، اصغر(1)(1389): «قدرت بدون خشونت»، در قدرت نرم و عدم خشونت، تألیف جین شارپ، ترجمه سید رضا مرزانی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
 افتخاری، اصغر(2)(1389): «جامعه، دولت و سرمایه اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران»، در منابع قدرت نرم، سرمایه اجتماعی در اسلام، تألیف محسن ردادی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
 ایزدی، حجت الله(1387): «مبانی قدرت نرم در جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات بسیج، سال یازدهم، زمستان، شماره 41.
بلیک، ژانت و محمودرضا گلشن پژوه(1389): «قدرت نرم، تهدید نرم: پیشنهادی در راستای سیاست سازی»، فصلنامه راهبرد، سال نوزدهم، تابستان، شماره 55.
حسینی، سیده مطهره (1387): «نقش بسیج در تولید امنیت نرم»، در قدرت نرم، فرهنگ و امنیت، جلد3، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
ساعد، نادر(1390): «جنگ نرم و نظام حقوقی بین المللی»، در جنگ نرم در عرصه دفاعی ملی، به کوشش محمود عسگری، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
سلیمی، حسین، (1389)، فرهنگ‌گرایی، جهانی شدن وحقوق بشر. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه.
شعبانی، محمدرضا و عبدالله هندیانی (1387): «بسیج، شناخت و مدیریت تهدیدات نرم»، در قدرت نرم، فرهنگ و امنیت، جلد3، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
قهرمان پور، رحمان (1387)، «سیاست ترکیه در قبال عراق پس از صدام»، در عراق پس از صدام و بازیگران منطقه ای، پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، پژوهش 12.
قهرمانپور، رحمن، (1383)، «تکوین‌گرایی، از سیاست بین‌الملل تا سیاست خارجی». فصلنامه مطالعات راهبردی. شماره (23).
متقی، ابراهیم وحجت کاظمی، (1386)، «سازه انگاری، هویت، زبان وسیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران». فصلنامه سیاست. دوره 37، شماره (4).
مهدوی، اصغرآقا و مهدی نادری بابا ناری(1390): «کاربرد قدرت نرم از ناحیه استکبار؛ رویکرد قرآنی»، فصلنامه دانش سیاسی، سال هفتم، پائیز و زمستان، شماره 2 (پیاپی 14).
نای، جوزف (1387): قدرت نرم؛ ابزارهای موفقیت در روابط بین الملل، ترجمة محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، چاپ دوم، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).- نای، جوزف(1387): قدرت نرم، ترجمة سید محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، تهران، دانشگاه امام صادق (ع) و پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج.
‏اسنو، نانسی؛ و تیلور، فیلیپ ام. (۱۳۹۰). کتاب مرجع دیپلماسی عمومی. (روح الله طالبی آرانی، مترجم). دانشگاه امام صادق(ع).
‏بشیر، حسن. (۱۳۹۴). دیپیماسی عمومی؛ سیاست ها و برنامه های جهانی. دانشگاه امام صادق(ع).
‏تردست، فرج الله. (۱۳۹۶). دیپلماسی عمومی ایالات متحده در قرن ۲۱. کیهان.
‏حق شناس کمیاب، سید علی. (۱۳۹۰). مبانی دیپلماسی و اداب دیپلماتیک. سنا.
‏عالم، عبدالرحمن. (۱۳۹۴). بنیادهای علم سیاست. نشر نی.
‏مانهایم، یارول بی. (۱۳۹۰). دیپلماسی عمومی راهبردی و سیاست خارجی امریکا. (حسام الدین آشنا و محمد صادق اسمعیلی، مترجمان). دانشگاه امام صادق(ع).
‏ملیسن، ژان. (۱۳۸۸). دیپلماسی عمومی نوین؛قدرت نرم در روابط بین الملل. (رضا کلهر و سیدمحسن روحانی، مترجمان). دانشگاه امام صادق(ع).
‏مورگنتا، هانس جی. (۱۳۸۹). سیاست میان ملتها. (حمیرا مشیرزاده، مترجم). وزارت امور خارجه.
‏میرکوشش، امیرهوشنگ. (۱۳۹۸). دیپلماسی عمومی در تئوری و عمل. جهاد دانشگاهی.
‏نای، جوزف. (۱۳۹۳). قدرت نرم ابزارهای موفقیت در سیاست بین الملل. (سیدمحسن روحانی و مهدی ذولافقاری، مترجمان). دانشگاه امام صادق(ع).
‏هادیان، ناصر؛ و واحدی، افسانه. (۱۳۸۸). جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی. روابط خارجی، 1(3)، 85-117. بازیابی از https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=113810‎
‏هالستی، کی جی. (۱۳۹۰). مبانی تحلیل سیاست بین الملل. (بهرام مستقیمی و مسعود طارم سری، مترجمان). وزارت امور خارجه.
‏هیوود، اندرو. (۱۳۹۸). مقدمه نظریه سیاسی. (عبدالرحمن عالم، مترجم). قومس.
‏یزدان فام، محمود. (۱۳۹۳). دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران (ویرایش اول). پژوهشکده مطالعات راهبردی.
 
Arquilla,John, Ronfeldt,David F (1999). The emergence of noopolitik: toward an American information strategy, United States. Dept. of Defense. Office of the Secretary of Defense, National Defense Rese.
Berridge, G. R.; & James, Alan. (2001). A Dictionary of diplomacy. PALGRAVE.
Collin, Peter. (2004). DICTIONARY OF POLITICS AND GOVERNMENT. Bloomsbury Publishing.
Gilboa, Eytan. (2008). Searching for a Theory of Public Diplomacy. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 55-78. https://doi.org/10.1177/0002716207312142
Leonard, Mark; Stead, Catherine; & Smewing, Conrad. (2002). Public diplomacy. Foreign Policy Centre.
Melissen, Jan. (2005). The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations. MACMILLAN.
Plano, Jack C.; & Olton, Roy. (1988). The International Realations Dictionary. Oxford.
Sevin, Efe. (2015). Pathways of connection: An analytical approach to the impacts of public diplomacy.
 Nye, Joseph (2004): The paradox of American power: why the world's only superpower can't go it alone, New York, oxford university press.