بی‌گمان یکی از مهم‌ترین موضوع‌ها در حوزه روابط بین‌الملل به‌ویژه در دنیای پیچیده کنونی، صلح و امنیت بین کشورها و چگونگی پدید آوردن آن است. این مقاله تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که همکاری‌های تجاری و اقتصادی چه تأثیری بر صلح و ثبات و امنیت دارند؟ و تا چه میزان و در چه شرایطی این دو پدیده با یکدیگر در ارتباط هستند؟ پاسخ فرضی مقاله که در پی بررسی آن هستیم این است که «تقویت همکاری اقتصادی و تجاری، به صلح و ثبات کمک می‌کند و می‌تواند پایه‌های آن را تحکیم کند». توضیح داده شده است که حتی در شرایط وجود اختلافات سیاسی و روابط مناقشه‌انگیز (مثال چین و تایوان) امکان تجارت وجود دارد؛ هرچند با مشکلاتی جدی روبه‌رو است. همچنین تجارت می‌تواند در بسیاری از موارد، موجب تسهیل سایر جنبه‌های روابط ازجمله روابط سیاسی شود و در صورت استفاده از ظرفیت‌های منطقه‌ای، این الگو می‌تواند در روابط ایران با همسایگان نیز مورد استفاده قرار گیرد. چارچوب نظری به‌کاررفته در این مقاله نظریه لیبرالیسم، به‌طورکلی، است و ضمن پرداختن به اصول و مبانی اصلی آن، رخدادهای تاریخی موردنظر در این چارچوب مورد تحلیل قرار می‌گیرد. اما به‌منظور بالا بردن قدرت تحلیل و توضیح تناقض‌ها به سه نظریه دیگر نیز تنها اشاره‌ای شده است.
)