از دوران پس از جنگ سرد تا بهامروز فرایند خلع سلاح و کنترل تسلیحات، بخش عمده تمرکز خود را بر سلاحهای کشتارجمعی (هستهای، شیمیایی و بیولوژیک) متمرکز کرده است. اهمیت فراوان این نوع سلاحها در سطح بینالملل موجب شده که بیشتر توجه جریان خلع سلاح و کنترل تسلیحات به آنها معطوف شود و کمتر به سلاحهای متعارف یا استفاده غیرانسانی از سلاحهای متعارف بهویژه سلاحهای خودکار یا رباتهای هوشمند که وجه تمایز آنها با دیگر سلاحها در دارا بودن عنصر «هوش مصنوعی» است، پرداخته شده است. در همین راستا با توجه به تجربه جنگهای دهه آغازین قرن 21، تأثیر و اهمیت فزاینده این نوع سلاحها در توازن نظامی کشورها و جنگهای احتمالی آینده، ضرورت ایجاب میکند که این موضوع مورد بررسی و مداقه بیشتری قرار گیرد. پرسش اصلی این پژوهش این است که بهکارگیری هوش مصنوعی در تسلیحات نظامی چگونه میتواند صلح و امنیت بینالمللی را به مخاطره بیندازد؟ در پاسخ، این فرضیه مطرح میشود که کاربرد هوش مصنوعی در زمینههای نظامی ازجمله سلاحهای خودکار ـبا وجود برخی ابعاد مثبت احتمالی آنهاـ منجر به تهدید و نقض صلح و امنیت بینالمللی میشود. در این پژوهش روش تحقیق بهصورت توصیفیـتحلیلی و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و اینترنتی است.