سیاست خارجی هر کشور یکی از مهم‌ترین موضوعات و عرصه‌هایی است که موردتوجه نظریهپردازان و محققان علوم سیاسی و روابط بین‌الملل قرارگرفته است. اتخاذ سیاست خارجی از سوی هر کشور از علل و عوامل گوناگون و متنوعی نشأت میگیرد. در خصوص بررسی و تحلیل سیاست خارجی کشورها نظریهپردازان و محققان از نظریهها و الگوهای گوناگونی استفاده میکنند که یکی از این نظریهها الگویِ سیستمیک است. این پژوهش درصدد به‌کارگیری این الگو جهت بررسی سیاست تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران ریاستجمهوری محمود احمدی‌نژاد است. هدف این پژوهش بررسی و نشان دادن امکان به‌کارگیری نظریه سیستمیک روابط بین‌الملل به‌عنوان چارچوب نظری برای تبیین و بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی محمود احمدی‌نژاد است. بنابراین، سؤال اصلی پژوهش عبارت است از اینکه آیا امکان کاربرد نظریه سیستمیک روابط بین‌الملل به‌عنوان چارچوب نظری در بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی محمود احمدی‌نژاد وجود دارد یا خیر؟ فرضیه این پژوهش با در نظر گرفتن فرآیند تعاملی میان عناصر و اجزاء از طریق نهاده، تبدیل و داده و نیز بازخورد از قابلیت زیادی در تبیین سیاست تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی محمود احمدی‌نژاد برخوردار است. اما همواره باید در نظر داشت که این نظریه نیز به‌مانند سایر نظریهها از توان و قابلیت کافی در خصوص تبیین کلیت و تمامیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار نیست. این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و گردآوری دادهها به صورت اسنادی و کتابخانهای است.
رسولی ثانی آبادی, الهام, & عسگری, امیرحسین. (1395). بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384). فصلنامه سیاست خارجی, 30(4), 121-150.
MLA
الهام رسولی ثانی آبادی; امیرحسین عسگری. "بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384)". فصلنامه سیاست خارجی, 30, 4, 1395, 121-150.
HARVARD
رسولی ثانی آبادی, الهام, عسگری, امیرحسین. (1395). 'بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384)', فصلنامه سیاست خارجی, 30(4), pp. 121-150.
VANCOUVER
رسولی ثانی آبادی, الهام, عسگری, امیرحسین. بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384). فصلنامه سیاست خارجی, 1395; 30(4): 121-150.
)