TY - JOUR ID - 244370 TI - حضور آلمان در برجام JO - فصلنامه سیاست خارجی JA - FP LA - fa SN - 23829680 AU - نیلی, مجید AU - مالکی, مصطفی AD - کارشناس مسائل اروپا AD - دکتری زبان آلمانی و محقق مسائل آلمان Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 34 IS - 4 SP - 131 EP - 170 KW - ایران KW - آلمان KW - مسئله هسته‌ای KW - برجام KW - مسئولیت بیشتر KW - نیروی سوم DO - N2 - آلمان با بازیابی ظرفیت­های خود متعاقب برتری­های اقتصادی، حضور فعال در موضوعات منطقه­ای و بین­المللی را تقویت و نهادینه کرده است. تحولات مرتبط با موضوع هسته­ای جمهوری اسلامی ایران و روندهای منتهی به «برجام» ازجمله این موضوعات است. یافتن پاسخ به این پرسش که «آلمان چرا، چگونه و با چه پیامدهایی به نقش­آفرینی در این موضوع پرداخته است، هدف اصلی مقاله را شکل می­دهد. فرضیه این مقاله بر این پایه استوار است که آلمان با تکیه بر مناسبات سنتی با ج.ا.ایران و تأکید بر راهبرد نوین خود مبنی بر «مسئولیت بیشتر» با هدف «کمک به ارتقای امنیت بین­المللی» و «نقش­آفرینی در سطح جهانی» وارد مذاکرات هسته­ای و برجام شد. مرور بر رفتار آلمان در این زمینه در پنج دوره فیشر، وستروله، اشتاین مایر، گابریل و ماس بعنوان وزرای خارجه آلمان و البته عمدتاً تحت رهبری مرکل صدراعظم آلمان نشان می­دهد که اولویت آلمان در موضوع هسته­ای «قاعده­مند­کردن رفتار ایران»، «پرهیز از جنگ» و همزمان، «تضمین خواسته و رؤیای اسرائیل مبتنی بر مهار ایران» بوده است. این حضور و نقش­آفرینی روند تحولات مرتبط با برنامه هسته­ای ایران را در سه سطح بین­المللی، منطقه­ای و دوجانبه یعنی روابط ج.ا.ایران و آلمان تحت تأثیر قرار داده است. UR - http://fp.ipisjournals.ir/article_244370.html L1 - http://fp.ipisjournals.ir/article_244370_167eb83fcc9ba7f22db4783ab91cd152.pdf ER -